YOK Kİ

 YOK Kİ

Soyumda şair yok ki

parolasız şiirsiler yazayım. Yüzsüzlere leylak rengini,

ayağı sekili ata binmiş Atamı.

Taraçadan mendil sallayan yavukluyu,

sahte kavukluyu

yalandan öbür dünya böbürlenişini

leylim kokulu mektupların esansını

doğanın doğaçlama renklerini

gökkuşağında savaşanları

imli imlalı birkaç dizeyle

nasıl yazayım şifresiz şiirsiler

Soyumda şair yok ki...

Suyumda şiir yok ki

sarp geçit korkaklarına oktavlı şiirsiler okuyayım.

Yüzyıllardır gönlü bol göçebeyim

genlerimde ezber bozan ozan duası

hanelerimde konar göçer dengi

dengi benzeri yok şiirsileri

rotasız notasız nasıl besteleyeyim.

Mitolojik çalgıları fetheden gizemi

illa ki günlüklerin tutulduğu geceleri 

güneşi üğüten öğütleri

akıl yaşta değil başta diyerek

ömrü bir rakam sayıp düşünerek, 

zarzor çözülen o kutlu iletiyi

eski deyimlerle yeni eylemlerle 

şair ayıbı şiirsilerde nasıl harmanlayayım.

Suyumda şiir yok ki...

Şerbetimde zehir yok ki

canıma can canan aşkına pir dolanayım.

Ateş dağlarında dağlanmayı kan rengine bulanmayı

aşk şerbetini içtikçe ince urganla buluşmayı

ağız dolusu küfretmeyi 

çakırkeyf cızırtılı papağan üslubunda

nasıl şiirsilerle söyleyeyim, 

şakağımda namlu yok ki...

Bir kalemde yoktan var eden aşkı

Soyu namlı şiirlere şair doğanlar anlar,

Altın kafesimde bülbül yok ki

şiirsilerde güle aşık olayım.

Olayım da kelama can katayım...