DENİZ UMMAN

 

DENİZ UMMAN

 

Deniz zaman zaman aynı umman

hesapta hep ayni kalmayan.

Kalmasa bile yıllardan sonra

umulmadık kucaklayan

en güzel canlanıyorsun gözümde bir bilsen.

Altı üstü öyle bir doldun ki nefesime

bu kaçıncı ayrılık tad tuz umursamayan.

Kavuşamadık bir türlü

yana yakıla hep isyan

aynı zaman ayrı makam çoklu mekan...

Gri gölgem eşim eşiğimdin akıldan çıkmayan

bir ilkbahar bir baharı

bir seni çektim içime.

Sen ki ışık ışık tabutuma doğan

kardelen çiçeğimsin artık her hazan.

Özel filtrelenmiş aylardan sonra

sarı sıcak zararsız harlı kesin kararlı

yakıcı köz yekten söz alıp verildikçe çoğaldı.

Özümden dışa savurduğum fotoğraflarla

fotomatik arabına savrulan avuntularla

yasal ikazlara dahi itiraz koyan

hizaya getirenimsin en isyancı...

Büyük macera sever pozda gölgelerin efesi

Karadeniz'de batan gemi aynı ben

tüm kamaraları senle dolu.

Kamarotların posası çıkmış

otu çürümüş

enfiyeci mürettebat mükkem buyruklu çoban.

Sessiz filmler boyar kirli beyaz duvarları

bulmaya çalışıyorum adını namını.

Ya okumayı unutmuşum çoktan

ya jeneriklerden sıyrılmışsın toptan.

Hangi çapta olursa olsun aynı kuruntu

ayrılıklar rıhtımında üne kavuşan duygu.

Al mendil sallayansın batan gemilere

Ege'de deniz umman aynı sen...

Arsız ilişkiler orta yerde harman

yükselen yürek çırpıntısı yalan.

Karanlığın içine içine dolan

anlamsız birleşke

döngü karman çorman.

Dön dolaş yalancı canandan

tütsüler üssünde şen şakrak kahkahalar

karanlığa devam sarmalında

ağlatan şarkılar.

Sen söyle senin olsun yasak türküler

bana sıradan şiirsi ağıtlar yürek yakan...

Anısız tüttürü dünyası gonca gül eseri

damla damla toplarım dışarı taşan sözleri.

Her tarafıma nüfuz ediyorsun şiir gibi

ağız dolusu bıyığım sapsarı saman.

Yalınlığın şahaneliğine vurgun bir bahar

ilk baharı ilk yazıyı ilk aşkı çektim içime.

Şaşırıp iç karartan kara kışta

unuttum seni arsız ilişkiler yuvasında.

Pamuk pamuk yatağıma uzandı hafiflik

yaktıkça yaktı yalancı kış güneşi.

Ben ki uzun ve sert kışlar fırtınasıyım

uzun yol göçebesi kuşlar ustasıyım

en dibe vurduğumda duman duman uslanırım.

Ciğerime dolu dolu dolansın açlık

arsız dirilişler sofrasından yarı tok kalkarım...

Yarınları bağışlayanın yarı yamacında

en yaman yokluk umacı.

Yok ederse canımı sarı sıcak şok

aynı hava aynı dava gecikmiş yolculuktayım.

Sisler arasından seni çektim içime içime

Derdo acayip darlandım çok

zamlanmış zaman

aynı zaman aynı deniz bibaşka umman...