KORKU ECEL MECAL
Çocukluğum ve Dedem Korkut hikayeleri.
Hoşbeş anlatılı geçse de
adı dedem korkut ya.
Çocukluğumda korkardım masallardan…
Dedemler korkutmasalar da
masallardaki yasalar yarasalar yasaklar
korkunç diye korkardım.
Kolpacı kahramanlara da kahırlanırdım.
Çocuklara bunca korku salmalara
niçindir niyedir şaşardım.
Büyüdükçe anladım işin rengini
meğer masallar değil gerçekler korkunçmuş...
Dedem Korkut aksakallı bir derya.
Deniz derya masal yuttum
onca sene uykuyu unuttum.
Dedemgilleri asla unutamadım.
Dedemin biri çok genç yaşta
şiir gibi süzüldü
diğeri epey geç yaşta
şirin mi şirindi üzdü.
Çok sevimliydiler çok
fakat aniden çözüldü sis.
Masallar dinleyemedim onlardan
doymalık ve dolmalıklarda saklanan.
Silme anı dolma mermilerde gizli
mecal kalmadı yuvarlandı misket
melekeleri doyuran hasret memleket...
Dedem korkutmazlardan sakallısı
şaheser maniler söylerdi nineme
ninem elinin tersiyle manilerdi
karanfil kokulu dedemi.
Muhabbetle hatırlarım
cüssesini
düşündürücü süksesini.
Ceplerine sinmiş kekik buğusu cesaretini
ve amuda kalkan yıllarını
şimdi özledikçe özlerim...
Dedem korkutmazlardan sakalsızı
tığ gibi sinekkaydı yakışıklı
tanışıklığım siyah beyaz fotoğraflardan
sararmış çocuklukluğumdan taşan.
Az karşılaşmışlıktan.
Haza beyefendiydi ecele direnemedi
yürüdü gitti ince hastalıktan.
Kanı çekilmiş yüzünde masal cesareti
asla korkutmayan çekiniklik
altın kabzalı duruşu
yiğitliğinden.
Şimdi masallarda bulurum kendini kendimi...
Biz atadan böyleyiz beyaz lalem
çepni boyunda hava matem.
Masalda dinleriz anlatırız da en kralından
ve severiz ta çocukluktan.
Korkmayız itten kopuktan.
Canana kıyan hıyanetten korkarız
ve masalsı canavarlardan...
Dünyada çoğalan tür insanlıktan kopanlardan
çapsız insanlardan
Derdo dünyada korkmayız.
Cesaret atadan…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.