KIZIL KALPAKLI ŞİİR

KIZIL KALPAKLI ŞİİR

 

Solak şair

kızıl kalpaklı sarı bıyıklı şiirimi yaz

ihanetçi sahte şövalyeler kıskansın.

Sonra şövaledeki resmedilmişinin önünde oku.

Tablonun içinde kızgın lavlar aksın 

lav seli dağlardan ovalara yayılsın

önde kızıl kalpaklı sarı bıyıklı ben

kızıl ateş lavlar bende çarpsın donsun.

Ben ki çatmışım kaşlarımı korkmadan,

gözlerimin mavisinde kızıl ötesi ışık

delerim dağları görürüm ardını

bir deniz var hırçın ötesi gözü kara...

Kara dalgalarda kavrulur viran vapur

acı düdüğü cesur yürekleri yakar

bir millet uyanır

bir memleket küllerinden doğar...

Nasılsa nasıl biz herkesçe hatırlanırız

olsun sen bizi bize ve herkese hatırlat

bizi bizce bir kere daha anlat.

Zor da olsa al duvarlara nakşet.

Kızıl kalpaklı, sarı bıyıklı şiirimi yazdığında

çekilmişinden çizilmişine resmimin önünde oku...

Arka fon şafak kızılına boyanmış

çatmış kaşlarımı al kan dolu fırçalar

kalpağım kaputum ve sarı bıyığım umut simgesi

nice dert çile cefa aralara serpiştirilmiş.

Yüzyıldan sonra vefa kalmamış sanki

onca zahmete değmezmiş gibi dünya.

Ya millet ya memleket? hiç sorma...

Solak ressam

sarı bıyıklı kızıl kalpaklı bir resmimi yap.

Dahi ressamlar ve niceleri kıskansın.

Gözlerimdeki ışığı kör edici şimşeğe büründür

gerçeği görenler baştan belli desin

inadına görmeyenlere bizzat yol göstersin.

Foyası ortadalar kızıla boyalı lavlarımda donsun.

Portrem kitapsızlara düğün evi olsun...

Kar tipi fırtına boran

çatlayan ellerimde mavzer soğuğu, 

aklımda yüzyıldır çırçıplak Anadolu

kutlu kurtuluş kavgası son olsun.

Yılanlar kör, yalanlar kor

uluorta resmime bakanlar değmezmişsiniz sanki...

Solak şairle solak ressam

geçin asırları kağıt gibi yırtan

geleceği aynıyla yansıtan portremin önüne

kızıl kalpaklı sarı bıyıklı şiirimi okuyun...