BOŞ BAKRAÇ

 BOŞ BAKRAÇ

Yangın yeri kafamın içi

kordum küle döndüm simurg oldum.

Oldu olacak

boş bakracı dolduracak dizelerim var

balkon süsü sonbahar venüsü.

Kara beton nevi şiirlerim

durum tespiti şiirsilerim

evhamlı sürgün hikâyelerim var

sürmeli gözlerden süzülen

bakır adada fayton sürüşle hüzünlenen.

Bahçeli viran ahşap konakların mahzeninde 

asma kilidi kırık yüreklerde saklı

ruhları ağartan al yazmalarım 

saman kağıdına basılı el yazmalarım var.

Akıl odam serinleten alaçamlar gölgesinde

bahanesiz azgın yanılsamalar

kızıl ateşe sürülmeler var beynimde.

Boş aklım yangın yeri...

Gönlüm aşkınla şaşkın

kaç canlı fasıl senle dolu bir bilsen

kaç fasılasız haykırış silme sen.

Yaralı kalplere iliştiğinde aşkın narı

avucumda şiirler şarkılar

ve gökkuşaklı güneş.

Mihrinevim göğe içlendikçe fişlenirim

fişlendikçe ölür ölür nasıl dirilirim bilsen

bir bilsen yekpare doğayım.

Lakin tüm zevkler yasak bana

artık hitap etmiyor ruhuma

aşk meşk

sen yoksan eğer içim boş bakraç...

Yolculuğum boş bakraca

çıplak venüsüm bir varsın

tam gördüğümü sandığımda bir kalemde yoksun

olsun varsın der yoksul yoksun 

sulak bozkırlara düşerim.

Solak düşkünlüğüme buzdağları erir

düşlerime ferman kar etmez

her sonbahar kır düğünlerini özlerim.

Özüm üzüm gözlüye akar

alnımın çatında boş bakracın izi.

Ada limanında yolunu gözlediğim vapur 

kadın militanlarca kaçırılmış

sağanaklara gebe kuru mevsimler

dizüstü çakılırım denize

mintanımda pembemsi kan lekesi

ağzıma dolan patlamış barut kokusu

içimde soğuk boşluk aklım boş bakraç.

Boş boş baktıkça bakarım anılar denizine.

Aklım bir türlü doğuramaz eksik dizeyi.

Diyelim ki gençlik ateşi

bıyıklı ablanın torbasında mantar mermiler

bonbon şekeri tadında ayıltan ayaz.

Altın tasmalı gezegen kayıp

son kez ayni faytonda narı cehennem.

Tunçtan adada isyanın bam telindeyim...

Denize sal sen seni 

dalgalar külçe külçe efil efil rüzgar 

ada sahillerinde buluşuruz 

kış ikindisi evinde ikimiz.

Adalı garibi sevmesen ne yazar

duvarıma hakkım olandan fazlasıydın sen yazar

Derdo seni sevmeye kıyamaz der geçerim.

Şu kağıttan gemi dizeler yol arkadaşım

incimi incitme korkulu tapınmalar armağanım.

Sonsuza uzar iç yangınım

can solduran sürgünlerde

bakır kaplı odada hala izini sürerim.

Koç başlı bulutlar nemli

lal olur susarım dil yeminli

aklım boş bakraç

içi bir tek seninle sen dolu.

Yolum yolun güzergahım sen olalı beri

bir tek yalan dolandan fitne fesattan

ve emanete ihanetten korkarım.

Bir de yüzüme karşı o öldü diyeceklerden 

karıncayı dahi öldürmekten.

Sen öldün diyenlerden asla...

Ölene dek şartlanmışım bir kere

boş bakracı donduran şiir şart kipindeyim

dipsiz derinliğin deniz tipiyim

dalga dalgayım damla damlayım.

Damarlarımda dolaşansın şiir gözlüm...

Boş bakracı dolduran dizeler ikimizin…