HER EYLÜL GÖZLENDİKÇE BÜYÜRÜM

 

HER EYLÜL GÖZLENDİKÇE BÜYÜRÜM

  

Gören gözlerin konuştuğu özgün dilde

her eylül alın terini ve özgürlüğü anlatacağım kızıma

öğreteceğim kurban olduğuma emeği ekmeği ve taş döşeği.

Niçin başkalarına bırakayım çağ çağa kaynadığında

kan kusan ağzı bal saçları bal sarısı sonbaharı

hayal gücümü gücendiren dökülmüş sarı yakut yaprakları.

Eylül sevgiye akla düşünceye ve zarafete kıyan morluk

Tanrıça Astereayı gözyaşlarına bulayan bunaklık.

Yiğitlerin düştüğü yerlerde açar aster çiçekleri

dünya iki parça lavanta mavisi ve başak sarısı çiçek bahçesi.

Keşke böyle olmasaydı nakaratı sembolize edilen

bari darağacına direkler kurulmasaydı dilekler tutsaydı.

Her eylülde hala gözledikçe yahut gözlendikçe büyürüm

kör gözlerin konuştuğu dillerde yanar ararım gençliğimi…

 

Gören gözlerin konuştuğu özgür dilde

her eylül rastlantısal tezat bu ya kızım

kaparım kahpe feleği gömerim solgun yıldızlara.

O zaman eylül reyhan ile gül kokar bulanan suya

görürüm misafir koltuğunun yanında idam sehpalı rüya.

Güya üç buçuk bacaklı küçük tabure ve yağlı urgan

son dilek bir kase kaymaklı süt ve mısır peksimeti

kristal kasenin üzeri anemon ile yıldızpatı süslü.

Özlemlere kıyan kan rengi gecelerde yokluk

tunç çağından beridir aynı yolculuk

pir aşkına düşlerime piraye yine aynı yolu seçerim.

Sonbahar yağmurlarına karışmış anılarımın tersi düzü

her eylül bir başka yangın silme kara sevda külü…

 

Güneşi toplarken dalından eylül geceleri

kara toprak ve genç insan kokuyor bozuk düzen.

Elimde patlıyor pimi bozuk manzume bombası

dişlerim dökülüyor önce sonrası ölü mevsime yolculuk.

Herkes neyi bekliyorsa beklesin evrenden onadır radikal isyanım

sararan yapraklar misali aşıklar yoluna düşeni anlatacağım kızım

ölümüne sevdayı sömürülen emeği helalinden sıcak somunu

uzaya fırlayan benliğimi yolculuğumun son demini.

Demler demini deme neslinden gelirim susmam

gölgeme demirlemiş teneke maskeli emir düşkünü peşimdekiler.

Peşin hüküm peştelerine emri vaki karadeniz keşanı peştamal

maluma ilam mutlaka gelecek her eylül her sonbahar.

Her eylül solarsa solsun içimde büyür umut ışığı

kalbini seyret yeter güzellik içten gelir diyebilirim kızım...

 

Kör gözlerin gülüştüğü tutsak dilde

sonbahar bunalımlı eylül geceleri gözümde büyür.

Zifiri zindanlara direnirken ağır aksak kelimeler

eylül ertesi ağız dolusu gülünemez günler aklıma süzülür.

Torpido gözünde sararmış ciltli lügat ve altılı rus lagat

iskele tornistan kötü haberler dillenir kanayan gözlerin dilinde.

Kızım sonbaharda gün batar doğan günler hep aynıdır

her eylül ben kime neyi anlatıyorsam bilki tümü kahrımdır.

Hedef on ikiden vurulunca tarihi mühür basılır yüreğime

başlar maviliği göz kamaştıran denize sürgünlüğüm.

Denize vasiyetim tek tümce vahası dahası çok

her eylülde gözlerinin konuştuğu dilde anlat eylülü…

 

Eylül mahşeri bir yangındır hiç sevmediğim içime doğan

tası tasarımı üniforması kostümü vahşi izlemlik tiyatral.

Gümüş panoları eriten tanrısız tanrıçasız kusur

akıllar durur çarpıcı çığlıklar eşliğinde üflenince sur.

Çıldırmanın eşiğinde yaprağını dökmüş ağaçlar çıplak orman

her eylül akortsuz müziği duyuyorum kırları kentleri üzen.

Gözünün nurundan vurulan güneşteyim sevdiklerim sır

gözbebeklerime sinen kör aldanış her eylül gözümü karartır

ateşkestin ilk kestiği canan sorgudayken mevsim inadına sararır.

Düşen yapraklar yeşilden sarıya turuncuya kırmızıya gazellenir

her eylül hariçten gazel okuyanlara harcıalem şiir dinlencesidir…

 

Gözlerini aç ve can kulağıyla dinle erbabını kızım

kabusun bittiği yerde kendi yüreğimde müebbet tutsağım.

Karabasan karanlığında göz bebeksiz çaki bebekleri beklerim

gez göz arpacık dalarım ortalarına tınmam.

Anlıyorum anlamak istiyorsun muhabbeti ama durum karışık

kanım donsun benimki geçiyordum uğradım hikayesi.

Her eylülde gören gözlerle konuş yitik neslini Deniz kızım

her eylül göz diliyle gözlendikçe evren ölümsüzlüğe büyürüm.

Derdo her eylül ölürüm her eylül yeni başlangıç umarım

Kızım ekim zamanı gelende devrim tarlalarına doğarım…