SONA ERDİ BAHAR

 SONA ERDİ BAHAR

Eşsiz benzersiz bir saat kulesi dibindeyim

fuarsı çılgınlıkla bocalıyor koca kent.

Al bayrak donatılı eldeki kalem

tam bağımsızlığa öykündükçe herşey yasak.

Eşlikçi sakinliğini  özlüyorum silme kaçak

sondan bir evvelki diriliş emri

hurra evsiz eylemsiz salkım saçak...

Meydanın tam ortası saat kaçta muamması

yanarım kırmızı karanfillerin arasında

üç kuruşlukları hesaplarken eş zamanlı hayat.

Düşünüyorum da dakika dakika kaçan fırsatları

düşlüyorum hiç nedensiz ayrılmaları.

Boşa  sayıklamalar neden niçin acabasını

üstelik acı kırağılı seçkin aykırılıkları.

Geçkin kavuşmaları ve saat kulesi sonrasını

hemen anlıyorum gerçekten

şu anda kuzeyde durdurmak vardı kuzgunu...

Kuzum yetenek avını gömdükçe toprak

saat kulesi dibinde aşkın zorlanmalar.

Derdo sona erdi bahar

artık tüm mevsimler sonbahar.

Eri geçi acemi saldırılarla yıkılacak

yıkıldı yıkılacak saat kulesi.

Umarsızca çok sıkı geçecek vakit

gecikmeyecek sanki kaçınılmaz son

dara düşecek vakit nakit...

Belli ki ta en başından beri

sararan yapraklar dökülüyor yuvasından.

Arsız sızlanmalar boylu boyunca

sere serpe sergileniyor ağaçlarda.

Biterse bitsin kıvamında sonbahar

erketede bekliyor kara kış.

Derdo kör karanlıkta eksik yakarış

nakış nakış işlenmiş sarı sıcak hayat...

Eşsiz benzersiz bir saat kulesi dibinde

pik yapıyor şehrin en sakini kim derseniz sahiden benim belki.

Ben ki en benzersiz her dem yüceleri kalesiz

saat kulesinin bir adım uzağında

tavanı delik sundurmanın hemen altında

ellerimde kırmızı karanfil buketi bendeniz...

Solgun bulutlar alev alev yağdırıyor

alenen alınsam da sakince bekliyorum şehriyarı.

Taş çatlasa kalanı hayatımın tam yarısı

yarından tezi yok

altın orak kör karanlıklar alacasına parlıyor.

Derdo sona erdi bahar

tam alnımın çatında sonbahar…