GÖZLER YANDI

 GÖZLER YANDI

Karanfiller fidanlığında kanıyor ulu çınar

gözde can tükendi gözler yandı.

Dağılmakta her dağınıklıkta yasaklar

gizlilik her dağınık atakta kör anılar.

Tutsak duygulara tahliye vurulmuş

gözdenin eline toprak bulaşmış.

Gözler kan çanağı son çare

tek göz odada sarılmak ateşe havaya suya...

Göze can değdi canlar yandı

dağınıklığın üzerine yağdı yağma düzeni.

Soldurmadığın çiçek mi kaldı kahpe evren

adalet yerini bulur elbette zamanla.

Sayfalar dolusu isimsize esas duruş

mazbatası sahte kozalar masum goncalar

ipek kanatlar fundalıkta tutuştu.

Yere batasıca ayrıntılarda gizli gözdeler

çelik zırhını kuşansa da gölgeler

ölüm gelir bulur doğanı şahin gözünden.

İğne deliğinden geçer zehir

iğdeli havaya karışır zifiri geceler...

Değişir herşey minik ter damlasında

tek tanesi bir ömre gebe.

Nasıl erişilirse erişilsin doğrudan sonsuza

bülbül kafesi ellerde paramparça.

Ezberde kutsal buyruklar

sevgi selinde kutsuz detaylar.

Kovalanan ruh ölümsüzlük

kuyruğundan akan sır görünmezlik.

Ne çare bülbül

sevgisini giyindiğin yolculuk ölüm...

Kuşandığın zırh delinir bir seferlik

göğsünden vurulur keklik.

Azı dişlerin arasında kurşun çekirdeği

yabani çiçeklerin boynu bükük.

Ağladığın şeye bak artık anla gözüm

her ölümle kirlenir beyaz kan.

Derdo çeliğe aldanınca akan sular

toprağa düşer canlar kırılır kalpler.

Soluk yüzlü gençler eksik sevdalı

canlara ilişen ölüm acılı sancılı...