KİTABA MIHLI KADIN

 KİTABA MIHLI KADIN

Kitabın sayfaları kendiliğinden çevriliyor 

kitaba mıhlanmış kadın okudukça gülümsüyor.

Aklı kaymış dipteki ak köpüklü dereye

dipten pike kuraklığı içine sindiremiyor apaçık...

Kitabı paragraf paragraf mıhlayan adam

akıyor patlak tabanlarıyla patikaya.

Saklandığı kelimeler uçuruma doğru son sürat

hitabı hayata bağlayan ipler kesik.

Kitabı kadına mıhlamış adam

uçurumun dibinde kurda kuşa yem artık...

Kitaptan evin kapısında kızıl yeleli bir at

kendiliğinden dört duvarına yüz sürüyor.

Kitaba mıhlı kadın kara yelin terkisinde

çaydan geçiyor yanakları al nazlı gelin.

Acı süt bardağını dikince kafaya

gözleri açılıyor kehribar yeşil.

Kitabın ortasından ne kadar içtiyse artık

kitaptan hiç korkmuyor mıhlı kadın

hitaptan korktuğu kadar.

Okudukça okundukça korkuya kapandı gözler

kayda girince hayat açıldı kahverengiye.

Nice sürpriz yumurta kırıldı önünde

kızıl yeleli atı görünce dip notu anladı

çıkmayacak sade kahve falları ömrünce...

Kalın kırmızıyla altı çizililer beyne mesaj

kör şeytana üst perdeden vesvese.

Nice zevkler zerkedilmiş yaş pasta tabağına

nice hayat kremalı kahverengi bulamaç...

Kitabın son sayfasına düşen birkaç damla kan

süt beyaz kumaşa damlayan iki nar çiçeği.

Parlayan kırmızı noktadan doğan

karaltıları kanatan kitaba mıhlı kadın.

Kitabın sayfaları çevrildikçe kendiliğinden

yayıldıkça yayılır dünyaya can...

Kitaba mıhlanmış kadın korkuluğa canan

korkuluğa mıhlanmış adam yazdıkça yazar

kitabın sayfaları silinir kendiliğinden...

Uçsuz bucaksızlığa kanat çırpıyor akıl kuşları

kuşanmışlar canı cananı hayata bağlayan ipleri.

Derdo pamuk ipiyle bağlı hayata

kitabın tam ortasından okuyor zamanı.

Kitabı evrene mıhlayan adam önde

kitabın tam ortası kitaba mıhlı kadın

peşinde sıra sıra kitapsız yaren...