LAVANTALARIM VAR ANIM

 LAVANTALARIM VAR ANIM

Hayatın kırılma noktasında  lavanta kokusu 

pembeleşen tenin  buğusunda coşku.

En yeşil damarlarda geziniyor

hınzır kent kırıntıları.

Bellek zorlandığında fıtrat edebiyatı

hikaye  vurdulu kırdılı külhan vari. 

İnim inim inleyişin rütbesi lavanta kokusu

lavantalarım var anım...

Hayatın kınanma noktasında avanta borusu

yanağa dokunan mavi bir öpücük kuşkusu.

Ateşli gözler karanlıkta yeşile açılan gri

kulaklar kızıl ateş coşkulu çıtırtıya sağır.

Tükenmiş  anılarda çapraz  sorgu

topluyor evlerin kapılarını  cengaver gibiler. 

Seferberlik açlık ve kıtlık zamanı 

elde yok başta yok

lavantalarım var anımcım...

Limoncular götürüyor limanı ihtiyaca karşılık

taşını toprağını bırakıp kaçanlar sığınmalık.

Kapıya dayanınca cüsse dışarıda kaldı çakal  

çalılık kıpırdadı ayı bulutlar örttü...

Dedem Korkut korktu kendi hikayesinden.

Kara çalılıkta patlak iki göz

havada parladı selnaz usta imalatı çakı.

Cebinden çıkardı açtı taş duvara sapladı

korku tünelinin ucu anında lavanta koktu

lavantalarım var anımlar...

Yeri göğü titreten bir gıcırtıyla açıldı 

hayatın kırılma noktasında çelik kapı.

Göz deliğinde korkuluğa saplanmış korku

yanı başında yüzü görünmeyen adam.

Pencere kenarında şarki sedire uzanmış sultan

şarkıları bastıran nida yüksek perdeden

lavantalarım var anımım...