KÖHNEBAHAR
Köhne düzen şaklıyor dürüst hayatımıza
doğruluktan başka düstur kalmadı
ölsek de ölmesek de ölümsüzlük aşkın ikinci yüzü.
o yüzden o güneş kıvılcımlı yüze savrulmuşuz
şiirlerdeki capon çocuklar sinmiş yüreğimize.
İçimizde dev ormanların ıtırlı kokusu
ağaçları kokusundan tanır beynimiz
beyimiz paşamız bir yana bağımsızlığa esiriz.
Gün olur yaprak yaprak titrer düşersek
biz şu yalan dünyada daima sevgi telindeyiz
içimize serpilmiş çocuk gölgelerini takip ederiz.
Elbet göreceğiz telin ucundaki ötekileri senleri benleri.
Her köhne limanda inen binen yolcularız
kaptan alçak mürettebat sahtekâr indirilenler kaçak
biz dahil sadece çarkçı başı seviyor denizi.
Köhne yalnızlık çekiç gibi düşer kafamıza
gün olacak zalimin orağı doğrudan elimizde
ve yeryüzünden zulmü biçecek içimizdeki çocuk.
Derdi giderecekse deli okyanuslar giderecek
biliriz her bir limanda yaman sevgili bekleyecek
Genco mavimsi bir düşle dağılacağız sapsarı kumsallara.
Bir daha ki karşılaşma içten bir karşılanmayla gelecek
kısa bir mola yeter sonra en uzun yolculuğa dayanılır
gerçek bu işte limana uğrayacak başka gemiler beklenir.
Derdo belki içimizden birileri başka bir adaya adanır
destur göçmekten başka düstur kalmadı zahar
köhne düşüncelerin ardı arkası köhnebahar…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.