VİCDANLAR RAHAT MI ACABA?

 VİCDANLAR RAHAT MI ACABA?

Kara vicdanlı menecer saymanlar paktı

cebren cerlediler havaya

doğruyu doğru saymadan zaptırapt cinliği

kokusu çıkar çok yakında.

Tek elden raporlar tekdüze

işgüzarlığın silüeti kara kukiletalı cellatlar

calaskar zincirleri boşaldıkça makaradan

ömür boyu harcıma katılası acılar birikti heybede.

Soru soramayan turup gibi kesilen cezalarım

ölsem de unutamayacağım ara yıllara ağıtlar dün gibi

ağladıkça içime döktüm çekincesiz gözyaşlarımı.

Lafta bilirkişi kurgusuyla arafta kalmalara

gülüyor gülleri kurutan narı cehennem.

Gönül ferman dinlemez çetin yolculukta

isyanıma isyan inadına aşk şerbeti kadehte

kana kan ırmağı tersine akıtılıyor.

İnan ne ima kalır ne de iman

arapsabunu kokar akıma kapılan yanık tenler

aklıma üşüşür korkunç salınmalar

korkak piyonları artık teneşir paklar.

Kaypak kostak oyunları bozulan

Dünya karardıkça hala ak pak diyen çenebazlar

kara vicdanlar rahat mı acaba?

Acaba desen ne mola

iç bedesten kartondan molla

irkiltici nefesini içtiğim derdest yıllar dün gibi hala

içtim nefisem enfes günleri de içtim

içtikçe içerden dışarı dirildim.

Dile geldi satılmış dünyalara adak adayan canlar

uzun yıllardan sonra karınca kararınca yine öldüm.

Çok evvelinden belliydi herşey oysa

salt sen öyle istedin diye birikti dertler divana

ben zaten her vakit adalet uğruna deli divane

eduva sevda çiçeği kokuyor taş duvarlar elinde.

Yattım çıktım girdim yattım

dilimin ucuna gelenlerden gazaba uğradım

soymana sakladım son nefesimi.

Nefsim köreldikçe yokladım körolası dörtduvarı

süresiz suskunluğumu dört yıl aradan sonra bozdum.

Susuz bir yaz daha geçirmek değildi niyetim ama

ecinni saymanlara saydırdım ala koyunları uyudum.

Yurdum arsız alevleri kurşun gibi kum gibi

nettiler ettiler bozuk plak ajanslara düştü yangınlar

karma vicdanlar rahat mı acaba?

Rahat olsan ne çare

dış kapıdan dışarı mukavvadan kale

upuzun kumsalda kalbi kırık kırk ışık çemberi.

Akrep soykası zehirliyor ak kara akranları

kırk yıldan fazladır tanırım ukala ekranları

paça kasnak yapışan kırkayakları.

Yılgın yüreğime düşen yara ne taze

bayat ki bayat sefil bir hayat dün gibi.

Yegane ispatı kaygan zeminde icra davası

icabında dev bir aşkla sırf ayakta kalma çabası.

Çalakalem minareye kılıf uyduranlar pek hevesli

kara zindan vicdanlar rahat mı acaba?

Acep azaptar masallarda verilen ne ola

çok belliydi yıllar evvelinden

yağmurdan kaçarken doluya tutulmak faslı boşaldı teraslara

ters giden bir şeyler var sanki her uzayan davada.

Tutukluk hali tutukluluk ahvali

uzayın derinliklerinden kopan olgun sel olup taştım

Denize şöyle bir baktım ayıldım

anında azgın bir yangın vurdu kara bahtımı

kor ateşlerde yandım sonbaharımda yıkıldım.

Alev fırtınaları kavurdu çelik yüreğimi

eridi iliğim eridi kemiğim

anlaşıldı ki kurtuluş yok artık tek başına.

Çok başlı ejderha kustu lavlarını

kara zifir vicdanlar rahat mı acaba?

Yıllar yılı uzaktan uzağa savruldum kuru yaprak gibi

ellerim titreyince hedeften şaşıyor gülle avuçlarım ıslak ıskalayınca kaçıyor kınalı serçe.

Tetikteki işaret parmağım her zamankinden aylak

bir baş belası tatminsizlik kuruldu iman tahtama.

Tahtı sathı sırf kendinin gören mıhteremler

alev hapşırığına kandım hamiline yandım

gri duvar kağıtlı odada on yıllarca matem tuttum.

İlla billa ilaveten tahtırevan arzı tutturanlar

karantinalık vicdanlar rahat mı acaba?

Acayip bir düş ama düşsen peri bacamdan ne ala

düşlere kısa mola düşenler koyulunca yola.

Kılı kırk yardım diye hep yarınsız kaldım hoca

saymanlara doymanlara aldırmam bir daha.

Kırk yıldır okyanusun en derinine gömüldüm de

dirilişi çok özlemişim meğer acayip direndim.

Kara vicdanlı soymana olancasını saydırdım

soy sop yangınında kurulan yer sofrası daha dün gibi.

Gökyüzünü avuçladım kalbimin sesi kısık

çıldırmak üzereyim içime sığmıyor hüzün.

Kapkaranlık tünelde kavruk sarı ışığa sarıldım

kırk yıllık tanışıklık ta bitti kırklar divanında.

Cehenneme sabit direk saymanın sayısız raporlarıyla

kızgın lavlar gölgesinde sanık sayıldım.

Esir canlar pazarında bir kurşun liraya satılık ömrüm

Derdo ciğerimi yakan hep o eski yangın hovardalığı.

Derdime derman olan olamayan canan

madem yıllar evvelinden belliydi herşey

karmapolitik vicdanlar rahat mı acaba?