ŞAİRANE YATMAK, ŞİİRE UYANMAK…

 ŞAİRANE YATMAK, ŞİİRE UYANMAK…

Mart kışında baharı yaşamak

ve ölmek ve de doğmaktır

şiirle özgürleşmenin tel tel tercümesi

tıpkı ölüme şairane yatmak şiire uyanmak gibi

anlamı anlaması derin diye.

Serin özlemle anılan şiirlerle anılmak gibi

tek mısrası devrimci eylem gibi

Öyle bir eylem ki şiir

dar zindanlarla buluşturur aklı diye.

Akıl şiirle uzlaşır

eşsiz dağ manzaraları mahpuslara eşlikçi kalır

taş duvarlar delinir

taş kalpler ufanır

taşar elim azap azınca azalır.

Eşikten içeri yer sofrası kurulur

dizdize kırk yıllık sevgililer

her biri eşit sever iştahla sevilir

aşkla şiirden beslenirler.

Yoksul şair şiirsiler özler

hem ölür hem doğar her gece

şiirsi gölgeler deminde

yarım kalmış aşkları heceler

şiire yatmak şair uyanmak bu olsa gerek diye.

Yasak güneş karlı tepelerin ardına kaçar titrer zihinler

şairane yatmak şiire uyanmak bu olsa gerek diye.

El heykelli Ada mahirliği sanki

sil baştan başlar bağımsız dizeler;

Denizi göresim geldi, okyanusları da özlemle özledim diye…

Narin dal kırılmasıdır öz elden derlenen şiir

saklı yalnızlığın sırlı yansımasıdır

narın kanamasıdır yarınlara

asla unutulmazlar

dayanılmaz yürek yangısıyla demlenen şiirsiler.

Bir kez bir kara yel vurdu mu aldırmaz gönüle

şiirsi yaşanılır şairce yaşlanılır

ölümsüzlük bir gün mutlaka.

Özünde özleminde varsa gidilesi bir dağ köyü

bağlardan geçilir gidilir

hayat kalın bilekli nasır elli demirci örsünde öğrenilir.

Öksüz çekiçlerle söz gümüş sükut altın

şair tavında dövmektir şiir.

Orağı kırılmış çiftçinin kuru toprağa kilitlenmesi gibi

kent kalabalığına doyan soyluların

kara toprağa şartlanması gibi

Kırklar divanında

kardelen açmış bozkırların oylanması gibi

Şiire bağlanılır.

Erenlere im mim zirvesinde

zırvalamak yakışmaz diye

zil zindan inlemeden

Şah'a şikayet edilen düzen yıkılmaz diye

harç bitti yapı paydos saatlerinde

kör duvarlara enteresan şiirler asılır...

Darağaçlarında sallanır yoksul şairler

şiire sevdalı akıllı gençler

denizi gör okyanusu özle eşiğine eşitlenir özlem

özlem şiirleri laldır.

Şiir dağından şiirselik makamında dökülür dizeleri

her biri dar boğazdan geçen akıllandıran deli baldır.

Çalı çolpan patikalardan ışık saçar anılar şiir aşka tek harfle yuvarlanmaktır.

Anılar erinde geçinde bulaşır tene

ulaşır tine tane tane

tek yol var bilinir tanımsız gidilir

şiirsi ölüp şair dirilmek gibi.

Yamuk düzenin tuzağına düşmeden

tutkuyu sırımak gibi

teneşire dek kara duvarlara tebeşirle dizeler dizmek gibi.

Denizi göresim geldi okyanusları okyanusumun denizini

özlem makamında dağlanan inci mercan özgürlüğü diye…

Dayanılmaz yürek yanmasıdır şiir

akıl zarını üşütür

bu yol öyle bir yol ki

ezkaza girince dönülmeyendir.

Dikine düzüne dilediğince gidilen

iki mavi göz alabildiğine seyredilendir.

Yaşamak tek dizesini

kalın kalın ciltlere değer şiir gibi

kırık dökük sineye saplanan kırk kanatlı turnalarla değerlenmek gibi

hesabı kitabı özlem oya oya işlenmiş

akıl fenerini karanlığa yakmak gibi

loş ışıklı gecelerde hücrelere çöken korkudan

zerre esnemeden esinlenmek gibi

değirmenin suyu çekildiğinde un beyazı yüzlere hediye gibi.

Şiir ne çok yakışır umuna kumuna

buğdayına başağına

şeker bombası patlatan çifte pınara

ekinlerin ela gözlüsüne.

Şair yüreği değdiğinde kara dalgalara deniz köpürür

düğümlenir duygular

yumuşar toprak filizlenir dizeler

şiirsiler dile gelir

şair gibi şairin elinde yüceler

her harfi şiir gibi…

Şirin şiir yolcuları

gönüllerde sevda elde ekmek gerçeğini bilmeden

yoğun emek sömürüsünü görmeden

ideleri fideleri şöyle bir güncelleyip

allayıp pullayıp geçip gidemez.

Ağır safari yolcular

çıplak mavzer sıcağı manzumlarla

manzarası manalı azgın şiirsi anılarda şairlerle buluşur.

Şiirler kan köpüren sulara çağlar

tek atımlık göz yakan barut gibi

dizeler sıraya dizilir adresi bilen mermi gibi;

Denizi göresim geldi okyanusları da okyanusumun denizini de

özlemle özgürlüğü de

illa ki şiirlere militan Denizimi…

…………………………

Mart gelir gün devrilir güneş batar

simgeli battal kapılar on ikiden vurulur

yemyeşil gözler müjganla öpüşür

Sarı lapiska deniz kızı kızıla dalar.

İç sızlatan şiir sonlanır

şair özlü dokundurmalar akla dokunur.

Sükuneti savunanlar akla zarar

evsiz dilsiz bölgelerde bile sirenler çalınca

yörenin direnenleriyle yörük otağında buluşur.

Atadan şiirlerle manilerle tekerlemelerle dillenir

kutlu dava kılı kırk yaran özenle şenlenir

şiire yatmak kırklara karışmak gibi.

Şairsiz şiirlerle flörtleşir gibi

eşsiz benzersiz ergin ormanda kaybolan kuzu gibi

kırklara yaranma şiirsileri demetleyen kırk yıllık şair gibi

yoksul şairlerin özlemiyle ölmek gibi.

Ölüme baş kaldırmaktır şairlik

Derdo hayata dokunan hayatı dokuyan şiirler

sonsuza uzar gündüz gece

şair doğurmayan günlerin üstesinden anca böyle gelinir...

Şiirin rotası bellidir

rol yapmadan dönemsel yankıya katkıdır

şairlik küresel kavramların uzağında

aklın şiire uyanmasıdır.

Öyle titiz ve öyle dipsiz hapisliktir ki şiir

ocağı bucağı günahsız eylemdir

elemle ergin sevdalara çetin kavgalara

körlemesine düğümlenmektir.

Bir solukta hayatın çözülmüşlüğünü gözlemlemek gibi

vade dolmuşsa acılar donmuşsa

güneşe yolculuk gibi

kazara da olsa kazan dibi kazıtanları ayrıntılarda puntalamak gibi.

Malum manzumelerin suçu günahı

salt mazlumlara ait değildir

kaçak vurgulamalar defolu satırlarla

basar alaca karanlık

ihanet kör topal bakışmalarla

savruk buluşmalarla putlaşır

yarım bırakılmış mısralarla

ve yavaştan tamamlanır ömür.

Altın boğaza dizilir kor

kör korkakları kasar kasvetli dizeler;

özrü kabahatinden büyük densizlikte Denizi göresim geldi

okyanusları da okyanusumun denizini de

özlemle yolu gözlenen özgürlüğü de…

Ölümcül dirim sunar puslu kalem

paslı pusularda palazlanan puştlara

ölümlerden ölüm beğendiren safha gibi

tek yönlü tarih şeridinde ölümsüzleşmek gibi

şiire yatmak şairane uyanmak gibi

metezori gelişen olaylar zincirine şiirler katmak gibi.

Şiir yerine göre hazdır görece nazdır

gerçekliğe bambaşka karakterler işlemektir şairlik.

Ezelden ebede yanılgılar melodisidir

yangınlar senfonisidir şiir

akıl nefeslendikçe ters yüz çevrilir sözcükler

yola gelir akla takılanlar

dille direnendir şair

ne dilersen dile kapısında dillenendir şiir.

Kurşun kalem sıkıldıkça

özgün yaratılar üzgün okyanusu yarar

tükenmez kalem tükenir

özlemle denizi arar dingin dizeler

yaren yakar kışkırtıcı düşler döşeğini.

Divit kalemin ucunda şiplenir hayat

kıvamlı lacimavi mürekkep göğe damlar

sarı yaprağa düşer ölümsüz mısralar

ölüm ki şaşar ölümsüzlük kusar…

Kusur değil asla şiire yatmak şair uyanmak

Derdo çok zor şairane yatmak şiire uyanmak.

Zorun zoru zorbayla kapışmak

diz boyu ekin tarlasında karga tulumba

güneşli dizeler bile yol iz şaşırır;

Mart başı sonu ölesiye yorgunum

Denizi göresim geldi okyanusları da

Okyanusumun denizini özlemlediğim özgürlüğü de...

Derdo adası şiir denizi şiirsi diyardayım

diyelim ki bir gece yatıp yoksul şairler gibi

sonsuzluğa uyanmak isterim

Denizim bende seni görsün diye…

Tüm ifadeler:

2Sen ve Arzu Salık

BİR MUHTIRADAN ÖTESİ…

 

BİR MUHTIRADAN ÖTESİ…

 

Bu ülkede ekonomi hiç edilince, her on yılda bir devalüasyon, enflasyon, zam, özelleştirme ve kemer sıkma gibi yaptırımlar içeren ekonomik programlar ve istikrar paketleri peşine hemen bir faşist darbe yapılmış. Sivil-resmi bazıları açıktan, çoğu örtülü tarihe geçmiş. Bir yıl evvel dışa bağımlı gelişmenin temellerini atan hükümete 1971 yılında verilen 12 Mart muhtırası da bunlardan biri. Mayınlı tarlayı temizleme görevini üstlenen 12 Mart, bir muhtıradan ötesidir. Resmen askeri-faşist bir darbedir. Askeri rejim ve gölge kabinesi, piyonlaştırılan parlamento binlerce kıyım yapmıştır. Ülkenin yazar çizerinden öğrenci liderlerine uzanan geniş yelpazede acı zirveye tırmandırılmıştır. Yarınların teminatı üç yurtsever genci darağacına yollayarak eski açık hesabı kapatma yoluna gitmiştir. Gizliden ve sinsice bu günleri hazırlamaya ilk adım atılmıştır…

 

Peşine sıralanan her darbeyle yurtseverlerin anası ağlatılmış, ekonominin içine edilmiş, hırlanma ve sızlanma dönemleri ardına umulmadık iktidarlar tahta kurulmuştur. Ülke her batma noktasına geldiği, getirildiği dönemeçlerde, sivil-resmi dayatmalarla darbe borazancılığı yapılmıştır. Böylece kapitalizmin belirgin on yıllar bunalımlarından bu ülke de payına düşeni almıştır. Ekonomik buhranın aşılması için türetilmiş stand-bay anlaşmalarıyla musluklar açılmış, borç para bolluğuna kavuşan ülkede sert ekonomik tedbirler uygulanmıştır. Açık faşizmin denetiminde ve yönetiminde, halk faşizmle sindirilmiştir. Günü kurtarma atraksiyonları dışında bir çivi dahi çakmayan bozuk sistemin ve yanlışlarının faturası halka, halkın öz evlatlarına ödettirilmiştir.

 

Faşist cuntalar her geldiğinde hep aynı modelleri ve yönetimleri uygulamıştır. Önce darbe sonra mide, hepsinde de helal haram birbirine karıştırılmıştır. Çıkışı olmayan labirentin esrarını ve sırrını hiçbir biyografi çözemez sanılmıştır. Oysa bu askeri-faşist darbeler tarihini daima para ve ekonomi belirlemiştir. Modernden Post moderne tüm siyasal arayışların özünde hep kara para, kanlı ve kirli para ve para aklama vardır. Her sivil-askeri darbe sonrası bu değişmez gerçekliktir. Ayrıca benzer askeri-sivil faşist darbeler ve muhtıralar sonunda, ekonomik uçurum büyür, makas açılır. Başa getirilen yarı planlanmış yeni uyduruk, şaşkın iktidarlar yıllarca ülkenin başına bela edilir.

 

Yüz yıldır tarihsel gerçek maalesef böyle; “1946 devalüasyonu İnönü’yü iktidardan etmiş, yerine Menderes geçmiştir. 1950 istikrar tedbirleri Menderes’in başını yemiş, 1960 askeri darbesine zemin oluşturmuştur. Dışa bağımlılığı güncelleyen 1970 devalüasyonu 12 Mart muhtırasını getirmiştir. 1979 yılı 24 Ocak kararları 12 Eylül faşist darbesini getirmiştir. Özellikle sistemi yok etmek pahasına yapılan 5 Nisan, 28 Şubat ve 15 Temmuz öncesi gizli açık yapılan ağır devalüasyonlar umulmadık yıkıcı-yokedici iktidarlara kapı açmıştır…”

 

Bunların hepsinde de dış ticaret açığı cumhuriyet dönemi rekorları kırar. Daima rant ve faiz ekonomisi yeğlenir. Reel sektör harcandığından, üretim dışlandığından ülke yabancı para simsarlarının, politika ajanlarının cirit attığı merkez olur. Devleti yönetenler de yüksek gelir getiren akaretlerini zarar ediyor gerekçesiyle, özelleştirme maskıyla satıp durur. Peydahlanan hazır fırsat kalabalığında faşist darbelerin milyarderleri, bir koyup üç alanlar, köşe dönücülüğü düstur edinenler ve liberalizmin peygamberlerine-kapitalizmin tanrısına tapınanlar kollanır. Bu tapınakçılar lale devri yaşarken, halklar cehennemi yaşar.

 

Bu arada gülün dikeni dost yüreklere batar. Kanatır da kanatır. Darbelerin köklerine inildiğinde resmen kontrolden çıkış görülür. Faşist ideoloji sosyal adaleti öngören düzen kurmaya devamlı engeldir. Kurşun askerler ölüm korkusu yaşadığında, çemberin içinde çanlar çaldığında önce gençlik kuşatılır sonra, sonrası malum atmosfer. Faşizm. Tarihle sabit, ekonomi raydan çıkınca ülke de raydan çıkar ve “yüz metreyi en iyi koşan çocuklar” gözler kırpılmadan ölüme mahkûm edilirler. Karşıyaka’da üç karanfil dost bağına gömülür, Onlar dost yüreğine…

 

Evet, 12 Mart bir muhtıradan çok ötesidir. Yarım akıllı paşalar, 1960 darbesinin diyeti olarak 1970’de üç genci ölüme göndermiştir. Aklı sıra rövanş aldıklarını farz eden muhteremler idam kararını güle oynaya oylamıştır. Oysa o gençlerin “Başları dikti ve hayal ettikleri güzelim dünya için ve tam bağımsız bir ülke için, kendi başlarına sehpaya yürümekten asla çekinmediler. Asla korkmadılar. Asla yılmadılar. Asla baş eğmediler. Asla eğilmediler. Bıraksalar kendi sehpalarını bir vuruşta devireceklerdi…”

 

Çünkü “Asla gelecek hesapları yoktu. Kişisel kaygıları yoktu. Sadece mangal gibi yürekleri ve gencecik umutları vardı. Cesaret ve umutları vardı sadece…”