ASİ KENTİN ASİMİLESİ
Yorgun güneş
güneş çok yorgun
bir o bulutu bir bu bulutu öpüyor
Doğanın diyalektiğine has
tek derdi yerküreye ulaş.
Bunalım şölenine yanaşmış viran gemi
acılı düdüğünü öttürüyor
demir alıyor yavaş yavaş.
Hainler durağında yas.
İskelede yorgun bir adam
yorgun güneşten de yorgun
dörtgözle bekliyor
Denizle öpüşen Karşıyaka vapurunu...
Kara bulutlara inat
kıpkızıl ve asi ve de asil bir kent
kordon boyu yalıları esas duruşta.
Yalımlar yorulmuş
mendireğe sırt dönmüş Ege.
İçin için yanıyor narin dalgalar
dalgıç kararlılığıyla
dalgalanıyorum karanlığa inat.
Bu asi kent benim
Benim bu asi kent
Ben bu asi kentliyim
Asil kentin asisi benim...
Yorgun güneş İzmir’i öpüyor ıslak sıcak
yarım buçuk acılı düdüğü dinliyorum.
Gözlerimde kanlı yaş
Karşıyaka Kemal mavisi
güneşe tapan gökyüzü mat parlak
payıma düşen
ölü mermi vızıldayışı
ve bir günlük heyecan...
Heyecanla yorgun güneşi topluyorum
top patlayınca batışını anlatıyorum
ciddi dik yazı karakterli.
Umuyorum ve umutlanıyorum
elbet doğacak yarın
elbette ışıyacak gün
yine de içim içimi kemiriyor.
Kemanın telleri kopmuş
asi kentin asisi asimilesi
asit denizinde
çal kanunum çal.
Ey saat kulesi vur gece yarısını
mendireği gözlerinden öpsün Ege
Kemal’in kararlılığından daha kararlı...
Her gün her gece ta ki yoruluncaya dek
ve güneşe akın başlayıncaya dek.
Asi kentin asisi olmaya devam...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.