FACİYAN

 FACİYAN 

Aniden kızıl alevden bir duvar sardı dört bir yanı. Tekmili birden Milletin memleketin ciğerleri yangına teslim. tek elden dağların yeşili, denizlerin mavisi  tesperdi. Siperde ağzı açılan lafı güzaf peşinde; "Ciğerimiz yanıyor" Oysa yaşanan yüz litrelik bahaneyle gelen açık facia. Ölümle cezalandırılan su atar uçakların hangara hapsiyle faciyan.  Sözün bittiği an. Feci fire, faciyan duvarında ise o bilindik son söz; "Son ırmak kuruduğunda, son ağaç yok olduğunda, son balık tutulduğunda ; 

beyaz adam paranın yenmeyen bir şey olduğunu anlayacak." Acaba? En acısı alt başlıkta; "Saltanata güvenip, salt gözyaşlarıyla bu çağda bu yangın kolay kolay sönmez."

Faciyan önüne geleni duvara yaslamış kızıl alev topu gittikçe yayılıyor, etkin müdahele sıfır. Dayatılan, insanlı ve yeyerli su rezerv kapasiteli hava taşıt envanteri sıfır. Ama lafta havadan karadan mücadele sürdürülüyor. Bu her zamanki yalamdan sürüme bakan bakana.Temiz pak ormanlar aradan çıkarılıyor, tüm canlılar can derdine düşmüş. keskin acı feryadı duyan yok.  Uçak muçak hak getire, bir kaç helikopter. Kuşbakışı hep ayni manzara, haliyle gereksiz münazara; “Aslında orman teşkilatı yerleşim yerlerinin korunması, çıkan yangınların söndürülmesi ve müdahalesi ilk olarak belediyelerdedir. Ormanların yanmasına müsaade etmek zorunda kalındı. Tabi yangın böylece daha da büyüyerek yeni yerleşim yerlerine sıçradı.” İleride sürekli anılacak asrın yangınından, kavruk zıplamasını kurtaran çekirge gibi sıçramak bu olsa gerek. Bir, iki, üç hep ayni terane...

Diğer yandan her kötülük elbette Cehape zihniyeti yüzünden. Yangının söndürülemeyişinin, kontrol altına alınamayıp, süratle azdırılışının tek müsebbibi her vakaya farklı bakan bu zihniyet. Hatta bu zihniyetin gaytan bıyıklı bir vekili kızıl alev duvarına şunu karalıyor; "Toplam arazilerimizin yani ülke yüzölçümüzün % 30'unun orman olmasına karşın sadece 3 tane, onlarda kiralık olan söndürme uçağı filomuz varsa bu  çok düşündürücüdür. En düşündürücü olan da bir kişinin 13 tane uçağı olmasına rağmen bu uçak filosundan sadece 1 tanesinin satılmasıyla 7-8 tane yangın söndürme uçağı alınabiliyorsa bu hepimizin düşünmesi gereken bir durumdur. Çay atarak değil, çayları atan zihniyetten kurtularak bu iş çözülür." Çözülür çözülmez bir yana çayırlar, ormanlar cayır cayır yanıyor. Beldelere kentlere sıçramış kızıl alevler. Devlet erkanı erken veya geç hiç sektirmeden hala çayda çıra peşinde. Resmen yak, izle, seyret perişanlığına müsamaha...

Faciyan tüm canlı türevlerini perperişan eylemiş, facia sadece bakanlar sayesinde hala eylemini sürdürüyor. Ancak feci olay sürüncemede bırakılmayıp anında zaptırapt altına alınıyor; " Turizm sahası dışında kalan orman arazileri, kamu yararı kapsamında turizm yatırımcılarına açılacak..." Dağda taşta, yanık yanmadık elde ne varsa turizm çerçevesiyle peşpeşe yandaşlara...

Ege ve Akdeniz kontrol altına alınamayan yangınlarla başbaşa kalmış, tekbirli fetvalı sonuç alma girişimleri gündemde. Günceli özetleyen kucağında yangından kurtardığı kuzusu, bir kız çocuğunun üzerinde çok tartışılası sorusu; "abov bu yangını kibrit ile mi, çakmağınan mı çıkarttınız?" Çıkmayan candan umut kesilmezmiş hesabıyla kendi haline bırakılmış millet, kısıtlı imkanlarıyla alevlerle boğuşuyor. Yetmez ama evet. İtibardan zerre fire vermeyenler ise fire çıkmazında. Ne hikmetse hep dış mihraklar yüzünden facia üstüne facia masalı; deprem, sel, yel pandemi, yangın. Aradan sıyrılan kontrolsüz göç. Güç işlere bakan bakana. Sonuç sıfır elde var sıfır. Neyse ki; "Çaylar şirketten."

Son olarak Nazımlanan ise; "Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür, ve bir orman gibi kardeşçesine, bu hasret bizim..." Ancak faciyan kızıl alev duvarlarını ördükçe örer ve bu hızla ilerlerse geride ne ağaç ne de orman kalacak. Haliyle hasretliğe devam...