SEKİZ CENNET YAVUZLARINI AKLAMAK...

 SEKİZ CENNET YAVUZLARINI AKLAMAK...

Uydurmacı ulema fetvaları ulamasıyla desteklenen, sıkı takibe ve toplu katle dayalı fermanlı yavuzluk, her dönem Anadolu'nun başı belasıdır. Tarihe resmedilen resmen kirli savaş çığırtkanlığıdır. Yüzyıllarca ölümcül ihtirasları besleyen, toprağa acımasızlık tohumları eken ve yeryüzünde cehennemi filizlendiren ise kanlı çılgınlıkların tarihsel vakalarda gizlenmesidir. Ismarlama tarih öyle isimleri ululaştırır ki ulu sayılanlarca yapılan zulüm nefret yerine bazen şehvet uyandırabilir. Böylece yüzyıllar sonra bile zalimler sekiz cennet yavuzluğu ile taçlandırılır... 

Bazen beş yüz yıldır kanayan yaralar hala kanar ama tarih resmen acınası bir tutkuya esirlik, hatta esaret boyutunda esrik ve eksik tanımlamalarla yeniden kurgulanır. Oysa katliamın tek rengi vardır. Bütün renkler işte o tek rengin değişik tonlarıyla, tonlarca ağırlık altında preslenir. Ve her nedense tarihe mal olmuş yüz binlerin katli her fırsatta hafifsenir. Bu bilinçsiz bencilleşme, körkara inanç ve ideolojik sapmanın eseridir. Sınırsız sapkınlığa nice kitaplar yazılsa da, ayrıntılı nice eserler bulunsa da boşunadır. Çünkü hala birilerinin yarası kanar, diğerleri vakanın aslını bile bile kara çalana, kara çaldırana kanar.. 

Tarih de kanar. Babadan oğula her tahta çıkış hikayesi binlerce itham, yutulan yığınla itiraf ve topyekün itlaf barındırır. Özünde gaza ve ganimet üzerine kurulu sırf galibiyete endeksli yavan bir dünyada yavuz havuzunu hakkıyla sorgulamak gerekir. Uzak tarihi irdelemek çoğunlukla son demdeki en son hamledir. Yakın tarih tahlili ise oldukça geç kalınan eylemdir. Onursuzca celladına diz çöküp bağışlanmayı dilemek, ceza kesene af dilenmek yerine tarihle direnmek gerekir. Çünkü yeryüzüne hükmeden kudretin açık sapkınlığı olsa da, aklen ve şeran gereklidir babında işlenen her cinayet ve katliam karşı çıkanı yoksa meşru gösterilir. Cinnet derecesinde sıralı cinayetler, sipariş fetvalarla sekiz cennet yavuzuna evla görülür...

O yüzden tarihsel mahreme uzanmak, tarihsel örgüye maharetle yolculanmak esastır. Aslı esası neyse aleme yansıtmak gerekir. Bileni işiteni çıldırtan tarihsel vakalardaki takibat, teftiş, yakalama ve toplu kıyımın binbir şeklini makul teşebbüsler olarak görmek,  kanlı vakalara dipnot düşmek resmen düşkünlüktür. Asla unutmaz tarihsel belleği mottolama manasızlığıyla silmek madden ve manen mayasızlıktır. Mahiyeti belli bu akitsiz dindarlaşma ve akitli kindarlaşma resmen ottoman empireciliğidir. Olmadık havada ottoman seviciliğidir...

Belki Safevi yıkılır ama gönül evi kurulur. Ve cenneti cehenneme dönüştüren sekiz cennet yavuzlarına ortaçağ tarihçileri övgüler dizse de aklanmalarına yetmez. Çünkü düşünce vadisine vurulan mühür besbellidir. Düşle gerçeği yarıştıranların halleri ve tarihsel sanrılar, geleceği sanılanın aksine etkiler. Sonuçta uydurma ve sistematik manzumeler eşliğinde, tarihsel imgeleri ve imajları bir bir sıralayanlar, tarihsel değerleri sınırlayanlar gün gelir sınanır. An gelir zerre sektirmeden sekiz cennet yavuzlarıyla yüzleşilir... 

Her gecikmiş yüzleşme uyduruk ulema fetvaları ve tiran fermanıyla başlayan tarihsel yolculuktur. Aradan beş yüz yıl geçse de tırnak içinde katli vacip farz edilen her kanlı fasıl yepyeni insani duyguları dürtüler. 

Duyguları körelten bu ottomanist otağcılık sekiz cennet yavuzluğundan beri mazluma aynen böyle bilinen şekliyle işletilir. Ne bir eksik ne bir fazla tıpkısıyla aynı...

Aynıyla beyan, zulme ortaklık zalime yarenlik tanrılara diz kırmayla asla aklanamaz. Katliamların adı ne konulursa konulursun, geleceğe uzayan gölgesi ne kadar küçültülürse küçültülsün kanlı kırım asla bağışlanamaz. Şarki kurnazlıkla nice entrika ve yanılsama taktikleriyle türlü bahneler çeşitlendirilse de tarihsel süreç objektif işler. Tarih doğru ve belgeli değerlendirildiğinde sekiz cennet yavuzu asla günahlarından kurtulamaz. Adına namına cehennem içine cehennemler kurulsa ilelebet arınamaz... 

Sekiz cennet yavuzlarının aklanmasına isyan hiç tükenmez. İsyan bayrağı elden ele geçer, haklı mücadele devam eder...